Urodzony w Dublinie w 1971 roku irlandzki powieściopisarz, autor wielkiego bestselera „Chłopiec w pasiastej piżamie”, który oczarował czytelników na całym świecie i posłużył za kanwę popularnego filmu pod tym samym tytułem z Verą Farmigą w jednej z głównych ról. Boyne jest laureatem wielu prestiżowych nagród. Jego książki przetłumaczono dotychczas na 46 języków. W jego dorobku znajdziemy zarówno powieści dla dorosłych (jak np. „Spóźnione wyznania Tristana Sadlera”),jak również te napisane z myślą o dziecięcym czytelniku.http://www.johnboyne.com/
Z reguły nie biorę się za takie książki i wcale nie dlatego, żebym miała coś przeciwko powieściowej tematyce obozowej. Jestem po prostu czasem zbyt wrażliwa na ludzką krzywdę szczególnie jeśli bohaterem takiej książki jest dziecko.... Po wczorajszym przyjściu z pracy, postanowiłam na Netflixie obejrzeć jakiś ciekawy film. Podczas przeglądania tytułów, przez przypadek kliknęłam na "Chłopca w pasiastej piżamie" i tak już zostawiłam. Do pewnego momentu znosiłam ten film w miarę dobrze ale końcówka rozwaliła mnie doszczętnie....Dzisiaj postanowiłam przeczytać książkę i czuję się sponiewierana po raz kolejny - popłakałam się okrutnie i nie mam siły nic już dzisiaj czytać. Kontynuacja chyba będzie musiała poczekać...
Krótka, zarazem mocna lektura ale film poruszył mnie o wiele bardziej niż książka, która nie jest lekturą jakiś bardzo wysokich lotów, nie mniej jednak coś wyjątkowego w sobie ma...
Książka "Chłopiec w pasiastej piżamie" autorstwa Johna Boyne to poruszająca historia osadzona w czasach II wojny światowej. Opowiada ona o przyjaźni dwóch chłopców: Bruno, syna niemieckiego komendanta obozu koncentracyjnego i Szmula żydowskiego chłopca który jest więźniem. Chłopcy spotykają się za drutem kolczastym i nawiązują zakazaną przyjaźń. Obaj urodzili się w tym samym dniu, miesiącu i roku, ale ich losy były zupełnie przeciwne. Pomimo że są z różnych światów i pochodzą z przeciwnych stron ogrodzenia obozu. To ich przyjaźń symbolizuje niewinność i ludzką zdolność do nawiązywania więzi, niezależnie od okoliczności.
Po tym, jak Bruno zaprzyjaźnia się ze Szmulem historia obu chłopców rozwija się w sposób coraz bardziej dramatyczny.Regularnie spotykają się przy drucie, który oddziela ich światy. Rozmawiają, wymieniają się historiami i pomagają w trudnych sytuacjach.
Co prawda najpierw oglądałam film, który wstrząsnął mną jeszcze bardziej. Mimo wszystko czytając "Chłopca w pasiastej piżamie", nie mogłam oprzeć się uczuciu głębokiego smutku i refleksji nad niewyobrażalnymi cierpieniami i ludzką tragedią podczas wojny.
Przyjaźń między Brunem a Szmulem porusza mnie najbardziej. Ich niewinna więź, pomimo ogromnych różnic w pochodzeniu i sytuacji, pokazuje, że przyjaźń i ludzka przyzwoitość mogą przetrwać nawet w najbardziej okrutnych warunkach. To świadectwo siły ludzkiego ducha i potrzeby zrozumienia i akceptacji.
Myślę, że w najbliższym czasie zamówię sobie kolejne części "Córka komendanta" i "Chłopiec na szczycie góry"